به نام خدا

يا بدانچه در کتاب‏هاى موسى [آمده] خبر نيافته است (36) و [نيز در نوشته‏هاى] همان ابراهيمى كه وفا كرد (37) كه هيچ بردارنده‏اى بار گناه ديگرى را بر نمى‏دارد (38) و اينكه براى انسان جز حاصل تلاش او نيست (نجم 39)

آيا بنا بر خود کتاب مقدس در عهد عتيق ، اين امکان پذير است که خداوند گناه حضرت آدم را بر گردن انسانهايي که از نسل او هستند بياندازد تا بعداً با فرستادن و کشتن مسيح اين گناه پدرشان و بي عدالتي خودش را پاک کند!؟ يا اينکه اين يک بدعت اشتباه و خطا از سوي عوام بني اسرائيل بوده که به صورت اين ضرب المثل در ميانشان رايج بوده : «پدران انگور ترش خوردند و دندانهاي پسران کند گرديد!» و بعدها نويسندگان انجيل ها آنرا اقتباس کردند؟

حالا نگاه کنيم به تورات در سفر تثنيه:

پدران به عوض پسران کشته نشوند، و نه پسران به عوض پدران خود کشته شوند. هر کس براي گناه خود کشته شود.

(تثنيه 24: 16)